ΙΣΤΟΡΙΚΟ άφιξης Σέρβων το 1916 στην Κέρκυρα

Η Ιστορία έχει καταχωρίσει το Βελιγράδι ώς την πρωτεύουσα του σερβικού κράτους από την ίδρυσή του, συνεχώς και αδιαλείπτως. Πλην μιας περιόδου, όχι πολύ μακριά πίσω, κατά την οποία πρωτεύουσα υπήρξε η πόλη της... Κέρκυρας.
Με σερβική Βουλή, κυβέρνηση, στρατό αλλά και υπηκόους μάλιστα.
Τα γεγονότα: τον Οκτώβριο του 1915 η Σερβία δέχεται συντονισμένη επίθεση από αυστροουγγρικά, γερμανικά και από τον Νότο βουλγαρικά στρατεύματα, και η χώρα υποδουλώνεται. Καθώς δεν υπήρχε διέξοδος φυγής προς τη Θεσσαλονίκη, αφού οι Βούλγαροι είχαν καταλάβει τον Νότο, τα υπολείμματα του σερβικού στρατού, η τότε κυβέρνηση και η βασιλική οικογένεια του Βελιγραδίου, μαζί και χιλιάδες αμάχους, υποχωρούν στο Κόσοβο.
Από εκεί, καταδιωκόμενοι από τον εχθρό, αφού κατέστρεψαν τα βαριά όπλα, τα σερβικά στρατεύματα ελαφρά οπλισμένα και μαζί οι άμαχοι ξεκίνησαν μέσα στον βαρύ χειμώνα μια δύσκολη πορεία μέσω της ορεινής Αλβανίας με στόχο να φτάσουν στην Κέρκυρα.
Η διαδρομή μέσα από τα άγρια χιονισμένα αλβανικά βουνά εξελίχθηκε σε μαρτύριο για τη «Σέρβων κατάβαση», την οποία έκαναν κόλαση οι επιθέσεις ατάκτων Αλβανών ορεσίβιων, παραδοσιακών εχθρών του σερβικού έθνους.
Επειτα από δύο μήνες οδυνηρής περιπλάνησης στο αφιλόξενο αλβανικό ανάγλυφο και με εκατόμβη νεκρών, περίπου 150.000 στρατιώτες και άμαχοι αναφώνησαν το «θάλαττα θάλαττα» και παραλήφθηκαν στα αλβανικά παράλια από συμμαχικά πλοία για να αποβιβαστούν στην Κέρκυρα.
Σύμφωνα με τα ιστορικά γεγονότα, τον Απρίλιο του 1916, στο νησί της Κέρκυρας βρισκόταν 150.000 Σέρβοι στρατιώτες και πολίτες που μεταφέρθηκαν από τις 18 Ιανουάριου 1916 έως τις 21 Φεβρουαρίου, με συμμαχικά πλοία από το λιμάνι Αυλώνα της Αλβανίας.
Η Κέρκυρα τότε παρά τις δυσκολίες, στάθηκε δίπλα στους Σέρβους με όλες τις παροχές που θα μπορούσε να δώσει.
Το ήπιο μεσογειακό κλίμα, η κατάλληλη ιατρική φροντίδα και η διατροφή, οι καινούργιες στολές, αλλά πάνω απ’ όλα οι εγκάρδιες σχέσεις με τον τοπικό πληθυσμό, συνέβαλαν στη θεαματική ανάρρωση του σερβικού στρατού.
Αυτή η μεγάλη προσφορά τότε του κερκυραϊκού λαού , αποτέλεσε και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της φιλίας και της συνεργασία μεταξύ των δυο λαών τα χρόνια που ακολούθησαν, μέχρι σήμερα.
Ανεπίσημα, η Κέρκυρα για δυο χρόνια έγινε η πρωτεύουσα της Σερβίας. Το κτίριο του Δημοτικού Θεάτρου φιλοξένησε τη Βουλή, ενώ το ξενοδοχείο «Bella Venezia» την εξόριστη Σερβική Κυβέρνηση, ενώ λειτούργησε σέρβικο δημοτικό σχολείο με 290 μαθητές και προγυμνάσιο με 120 μαθητές.
Τέλος ο αποδεκατισμένος στρατός θα μεταφερθεί από εκεί με συμμαχικά πλοία στη Θεσσαλονίκη για να πολεμήσει στο Μακεδονικό Μέτωπο, οι εξαθλιωμένοι άμαχοι και η ηγεσία θα παραμείνουν στην Κέρκυρα, η οποία επί τρία συνεχή χρόνια θα καταστεί πρωτεύουσα της Σερβίας.
Στην Κέρκυρα γράφτηκε μια σημαντική σελίδα της πολιτικής ιστορίας της Σερβίας.
Έναν αιώνα περίπου μέχρι σήμερα, οι σχέσεις Κερκυραίων και Σέρβων, παραμένουν ισχυρές και χρόνο με τον χρόνο γίνονται ακόμα ισχυρότερες.

Από το 1916 έως το 1918 ο Σερβικός Στρατός διαμόρφωσε 28 στρατιωτικά νεκροταφεία, τα οποία βρίσκονταν στα στρατόπεδα των μεραρχιών στα Γουβιά, τον Ύψο, τη Στρογγυλή, τη Μεσογγή, τον ʼγιο Ματθαίο, τα Βραγγανιώτικα, το Κατωμέρι, και στο Δημοτικό Νεκροταφείο της πόλης.

Χιλιάδες τάφοι βρίσκονται σπαρμένοι σ’ ολόκληρη την Κέρκυρα, αδιάψευστοι μάρτυρες της τραγικής δοκιμασίας ενός ολόκληρου λαού και της υπέρτατης θυσίας στον αγώνα για την επιβίωση, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.

Στα τρία χρόνια παραμονής τους στην Κέρκυρα, οι Σέρβοι στρατιώτες, δημιούργησαν θερμούς δεσμούς φιλίας με τους κατοίκους. Ενσωματώθηκαν στον Κερκυραϊκό τρόπο ζωής και κέρδισαν αμέσως τη συμπάθεια και την εμπιστοσύνη των Κερκυραίων.

Στη μνήμη όλων αυτών που χάθηκαν, ανεγέρθη το 1936 στο Βίδο, το μαυσωλείο, οστεοφυλάκιο, ενώ ο δήμος Κέρκυρας προχώρησε επίσης και στη δημιουργία του Σερβικού Μουσείου στην οδό Μουστοξύδου, σε δημοτικό κτήριο.

Σε εποχές που δοκιμάστηκε ο σέρβικος λαός, οι Κερκυραίοι τάχθηκαν στο πλάι του, συνεχίζοντας να στηρίζουν τους παραδοσιακούς τους φίλους, ενώ επισφράγισμα αυτού ήταν η αδελφοποίηση του δήμου Κέρκυρας με πόλεις της Σερβίας, όπως το Βελιγράδι, το Κρούσεβατς, το Αλεξάντροβατς, το Ζέμουν, η Τσαγέτινα και η Παλιλούλα.

Το νησί του Βίδο που βρίσκεται το σέρβικο μαυσωλείο, πήρε το όνομα του από έναν από τους ιδιοκτήτες του νησιού τον Guido Malipieri, και παραφράστηκε από Guido σε Βίδο. Παλαιότερα ονόματα του νησιού ήταν "Πτυχιά", "Ηραιού Νήσος", "Aγιος Στέφανος" και "Νησί της Ειρήνης". Το νησί ,το οποίο είναι ακατοίκητο, βρίσκεται απέναντι από την πόλη, σε απόσταση 1200 μέτρων από το παλαιό λιμάνι, έχει έκταση 538 στρέμματα και αποτελεί ένα μικρό φυσικό παράδεισο, μια όαση αναλλοίωτης περιβαλλοντικής ισορροπίας. Ήρθε στη δικαιοδοσία του δήμου Κέρκυρας τον Μάιο του 1985 και προστατεύεται με την μέριμνα του δήμου. Βόρεια του λιμανιού υπάρχει ένα συγκρότημα κτιρίων που έχουν επισκευασθεί και αναπαλαιωθεί και χρησιμοποιούνται ως δημοτικές κατασκηνώσεις που λειτουργούν την καλοκαιρινή περίοδο.

ΠΗΓΗ : ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ & Το Έθνος - http://bit.ly/1OX59TC