Ομιλία Επιτρόπου Μετανάστευσης στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών την 26-2-2016

Ο Επίτροπος  Μετανάστευσης της Ε.Ε. κ. Αβραμόπουλος Δημήτριος προειδοποίησε : Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα απειλείται με κατάρρευση.Στη συνάντηση, που διεξάγεται στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών ο Επίτροπος  Μετανάστευσης της Ε.Ε. κ. Αβραμόπουλος Δημήτριος στην παρουσίασή του είπε τα εξής :

Δοκιμάζεται αυτούς τους καιρούς η παγκόσμια μεταπολεμική αρχιτεκτονική αλλά και το αξιακό σύστημα, πάνω στο οποίο στηρίχτηκε. Και εδώ βέβαια, δοκιμάζεται, αυτόν τον καιρό, και το όραμα και η ιδέα της Ευρώπης.

Κρινόμαστε όμως και εμείς συνολικά ως γενεά, που διαχειρίζεται τις κρίσεις με τις οποίες είμαστε αντιμέτωποι από την ικανότητα και την ευθύνη που επιδεικνύουμε.

Γυρνώντας τις ιστορικές μνήμες πίσω, θα συναντηθούμε με την γενιά εκείνων, που έχοντας βιώσει το δράμα και την τραγωδία δυο Παγκόσμιων καταστροφικών πολέμων, οραματίστηκαν και έθεσαν τα θεμέλια και τις βάσεις για την δημιουργία της νέας Ευρώπης, στους κόλπους της οποίας θα συνυπήρχαν αρμονικά όλοι οι λαοί της.  Έθεταν τα θεμέλια της Ευρώπης της αλληλεγγύης και της συνοχής. Της Ευρώπης της ιστορικής υπευθυνότητας.

Μιας Ευρώπης που θα έπαυε να είναι το θέατρο συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων, αλλά συνεργασίας, συνεννόησης και σύνθεσης. Μιας Ευρώπης με δυνατότητες και ικανότητα πρωταγωνιστικού ρόλου στις παγκόσμιες εξελίξεις και στη διαμόρφωση ενός παγκόσμιου περιβάλλοντος ασφάλειας, ειρήνης και σταθερότητας.

Εξήντα πέντε περίπου χρόνια μετά, και ενώ έχουν πράγματι γίνει βήματα μπροστά, η Ευρώπη δοκιμάζεται.

Δοκιμάζεται η συνοχή, η αλληλεγγύη, οι αξίες και οι αρχές της.

Δοκιμάζεται η ενότητά της.

Αντιμέτωπη με μεγάλης κλίμακας κρίσεις.

Όπου κορυφαία είναι η θέση του προσφυγικού ζητήματος.

Πολύ ορθά, πριν από λίγες ημέρες, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι τελικά όλοι πίστευαν ότι θα ήταν η οικονομική κρίση που θα γονάτιζε την Ευρώπη, αλλά φαίνεται ότι εκεί που δοκιμάζεται περισσότερο, είναι η διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος.

Θα έλεγα επίσης, ότι είναι ακριβώς το ζήτημα που λειτουργεί αυτόν τον καιρό ως καταλύτης για το μέλλον της.

Όταν ανελάμβανα την ευθύνη αυτού του χαρτοφυλακίου, δηλαδή της πολιτικής για την Μετανάστευση, την Ασφάλεια, τις Εσωτερικές Υποθέσεις και την Ιθαγένεια, είχα πλήρη επίγνωση της σημασίας του. Και θεώρησα, φαντάζομαι ότι συμφωνείτε μαζί μου, ότι περιποιεί ιδιαίτερη τιμή για την Ελλάδα η ανάθεση στη χώρα μας αυτής της μεγάλης ευθύνης.

Εμείς, όταν ξεκινήσαμε, και εννοώ η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Επιτροπή Γιούνκερ,  θέσαμε από την πρώτη κιόλας στιγμή ως στρατηγική μας προτεραιότητα την Ευρωπαϊκή πολιτική μετανάστευσης, καλύπτοντας έτσι ένα κενό, αφού δεν υπήρχε πριν, ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική.

Είναι αλήθεια ότι η Ευρώπη αλλά και τα κράτη-μέλη αιφνιδιάσθηκαν, πριν από ενάμισι περίπου χρόνου. Δεν ήσαν έτοιμα.

Την ευθύνη αυτή, την αναλάβαμε και με πρωτόγνωρους ρυθμούς, για τα δεδομένα της λειτουργίας των Ευρωπαϊκών Θεσμών. Φτάσαμε μέσα σε έξι μήνες, σε συνεργασία πάντα με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα κράτη-μέλη, να έχουμε πλέον μια ολιστική πολιτική για το θέμα αυτό με την υιοθέτηση της Ευρωπαϊκής Ατζέντας για την Μετανάστευση, των Σχεδίων Δράσης για την καταπολέμηση των διακινητών και βεβαίως, των προγραμμάτων Μετεγκατάστασης.

Παράλληλα, υιοθετήθηκε η Ευρωπαϊκή Ατζέντα για την Ασφάλεια και δόθηκαν κατευθυντήριες οδηγίες στα κράτη-μέλη για την εφαρμογή των πολιτικών αυτών.

Και όλα αυτά για να αντιμετωπίσουμε ενιαία, οργανωμένα και αποτελεσματικά τα προσφυγικά κύματα και την αθρόα άφιξη στα Ευρωπαϊκά σύνορα των κυμάτων παράτυπων μεταναστών.

Για αυτόν τον σκοπό, διατέθηκαν μέσα, εργαλεία, οικονομικοί και φυσικοί πόροι.

Και ενώ η Ευρώπη ήταν έτοιμη, οι πρώτες αντιδράσεις από λαϊκίστικες, εθνικιστικές και ξενοφοβικές κινήσεις άρχισαν τα πρώτα φαινόμενα αμφισβήτησης των θεμελιωδών αρχών της αλληλεγγύης και της υπευθυνότητας.

Αρχές που δεν είναι μόνο ηθικές αλλά και νομικές. Αφού με σαφήνεια διατυπώνονται στα ιδρυτικά κείμενα της Ένωσης.

Εκδηλώθηκαν μονομερείς κινήσεις και αντιδράσεις με κατασκευή φρακτών και τοίχων, με απειλή για κλείσιμο συνόρων και με τάσεις εθνικής απομόνωσης.

Τα απόνερα του λαϊκισμού άρχισαν να φτάνουν και στις παρυφές πολιτικών δυνάμεων, που ήσαν πάντα στην υπηρεσία των αρχών και των αξιών της Δημοκρατίας και του Ανθρωπισμού.

Δεν είναι η Ευρώπη που οραματίστηκαν οι ιδρυτές της και δεν είναι η Ευρώπη που η δική μας γενιά θα κληροδοτήσει στις επόμενες, αν συνεχίζουμε έτσι.

Οφείλουμε να κρατήσουμε το Ευρωπαϊκό όραμα ζωντανό και αυτό σίγουρα δεν μπορεί να υπάρξει πίσω από συρματοπλέγματα, φράχτες και σύνορα.

Γιατί αυτά, μόνον αφελείς θα πίστευαν ότι μπορούν να ανακόψουν, να εμποδίσουν απελπισμένους ανθρώπους, που ζητούν και δικαιούνται διεθνή προστασία και που θέλουν να ξεφύγουν από τον πόλεμο, τη δικτατορία, τις διώξεις και την τρομοκρατία από το να την επιδιώξουν με κάθε θυσία και κάθε τρόπο.

Πιστεύουμε πραγματικά, ότι σε έναν κόσμο, όπου εμείς οι ίδιοι εξαφανίσαμε την απόσταση και τα σύνορα στην επικοινωνία και την οικονομική δράση, μπορούμε να αποτρέψουμε τη μετακίνηση πληθυσμών, που αναζητούν μία καλύτερη ζωή;

Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι το κοινό μας μέλλον βρίσκεται στην ενσωμάτωση του διαφορετικού και στην κοινή αποτελεσματική δράση σε ό,τι αφορά και στις γεωπολιτικές εξελίξεις στη γειτονιά μας.

Μην έχουμε καμία αμφιβολία, ότι η γενικευμένη γεωπολιτική αστάθεια και η κρίση στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, θα συνεχισθεί με αυξητικές τάσεις των προσφυγικών ροών.

Και χωρίς να αποκλείεται το ενδεχόμενο να αυξηθούν οι προσφυγικές πιέσεις και από άλλες περιοχές της Ευρώπης. Κανείς δεν περίμενε, πριν από λίγες ημέρες, 1000 άτομα να ζητήσουν πολιτικό άσυλο στη Λαπωνία, στη Βόρεια Ευρώπη και αναμένονται κινήσεις και από άλλες περιοχές της πάλαι ποτέ Ανατολικής Ευρώπης.

Πρέπει λοιπόν να είμαστε έτοιμοι. Και να είμαστε έτοιμοι ως Ευρώπη. Αυτό επιβάλλει περισσότερη συνοχή, ετοιμότητα αλλά και πρωτοβουλίες της Ευρώπης, που θα συμβάλλουν στην αποκατάσταση της πολιτικής σταθερότητας αλλά και της δημιουργίας των μηχανισμών που απαιτούνται, για την αποτελεσματικότερη διαχείριση του προσφυγικού.

Η Ελλάδα λόγω γεωγραφικής αλλά και γεωπολιτικής θέσεως είναι στο επίκεντρο του προβλήματος και της αναλογεί ένας γεωστρατηγικός ρόλος στο όνομα της Ευρώπης, αφού εκ των πραγμάτων είναι ακρίτας των συνόρων της.

Δέχεται μεγάλες πιέσεις και όλοι το αναγνωρίζουν.

Δεν είναι όμως μόνη της.

Η Ευρώπη είναι στο πλευρό της και ήταν από την πρώτη κιόλας στιγμή που ξεκίνησε η κρίση.

Και θυμάμαι τη συνεργασία που είχα με τον τότε Υπουργό Εσωτερικών και σημερινό Πρόεδρο της Βουλής, όταν βάζαμε τα θεμέλια για να στηθούν οι μηχανισμοί υποδοχής.

Μπορεί να καθυστέρησαν. Αλλά τώρα σιγά σιγά έχει αρχίσει να δημιουργεί τις προϋποθέσεις και τους μηχανισμούς για την υποδοχή.

Και της αναγνωρίζεται αυτή η μεγάλη προσπάθεια που έκανε.

Γιατί είχε να αντιμετωπίσει και άλλες πιέσεις από τη γενικευμένη οικονομική κρίση.

Πολιτικά λοιπόν, οικονομικά και με τις απαραίτητες υποδομές της, η Ευρώπη είναι εδώ. Το ίδιο θα έκανε και κάνει και με κάθε χώρα που θα αντιμετώπιζε ή που αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα.

Ο χρόνος όμως, δεν είναι πια σύμμαχός μας. Δεν είναι μαζί μας. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Τα συμπεράσματα του Συμβουλίου χθες βράδυ είναι ενθαρρυντικά, αλλά εμείς που ζήσαμε από μέσα τις συζητήσεις, πρέπει να σας πω, ότι βγήκαμε ιδιαιτέρως ανήσυχοι.

Τα μηνύματα είναι ξεκάθαρα. Να τελειώνουμε πια με τις μονομερείς, διμερείς και τριμερείς δράσεις. Η Ευρώπη είναι ενιαία.

Χρησιμοποίησα χθες ιδιαίτερα αυστηρή γλώσσα, απευθυνόμενος σε κάποιες χώρες που δυστυχώς, γυρνούν πίσω στο παρελθόν και μαζί τους ανοίγουν το δρόμο για να γυρίσει και η Ευρώπη στο σκοτεινό της παρελθόν.

Επίσης, χρειάζεται συλλογική ευθύνη απέναντι στις χώρες μέσα και έξω από τη Schengen, μέσα και έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, στον κοινό αγώνα για να λύσουμε αυτό το μεγάλο πρόβλημα, το κυρίως ανθρωπιστικό.

Όχι στην πολιτική, που ευνοεί την προώθηση των προσφυγικών κυμάτων σε άλλες χώρες.

Σχεδιασμός για την αντιμετώπιση  έκτακτων αναγκών σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης.

Για όλα αυτά, θα είμαστε έτοιμοι στις προσεχείς ημέρες.

Θυμίζω ότι η παροχή προστασίας στους πρόσφυγες, δεν είναι μονάχα μια οδηγία της Ευρώπης. Είναι δέσμευση όλων των κρατών-μελών, που έχουν υπογράψει τη Συνθήκη της Γενεύης. Και με τον ΟΗΕ έχουμε εξαιρετική συνεργασία.

Επίσης, επιτάχυνση του Σχεδίου Δράσης Ευρώπης-Τουρκίας ενόψει της Συνάντησης Κορυφής της 7ης Μαρτίου. Η 7η Μαρτίου είναι μια πολύ σημαντική ημέρα. Είναι η ημέρα που θα κριθούν τα πάντα.

Το είπαμε ξεκάθαρα χθες, ότι αν την 7η Μαρτίου δεν υπάρχει σύγκλιση και συνεννόηση, οδηγούμαστε σε καταστροφή.

Και έχει γίνει αντιληπτό σε όλη την Ευρώπη. Είναι η ώρα λοιπόν, των μεγάλων εθνών, των κρατών-μελών.

Πολύ συζήτηση γίνεται για το ποιο είναι το μέρισμα ευθύνης της Ευρώπης. Να γίνει όμως μια συζήτηση, ποιο είναι το μέρισμα ευθύνης των κρατών-μελών. Γιατί από εκεί ξεκινά το πρόβλημα και από εκεί θα ξεκινήσει και η λύση του προβλήματος.

Καλύτερη επίσης, διαχείριση των συνόρων με την καταπολέμηση της παράνομης διακίνησης μεταναστών, σε συνεργασία αυτή τη φορά και με το ΝΑΤΟ.

Και για να το ξεκαθαρίσουμε αυτό.

Η εμπλοκή του ΝΑΤΟ δεν είναι κάτι σαν και αυτό που αποδόθηκε, δυστυχώς αυθαίρετα και πρόχειρα από πολλούς αναλυτές. Δεν πρόκειται να γίνει μια στρατιωτική επιχείρηση. Ούτε πρόκειται να αναπτυχθούν στόλοι, ν’  αντιμετωπίσουν τους εχθρούς της Ευρώπης. Δεν είναι αυτό. Είναι επικουρικός ο ρόλος του στον FRONTEX.

Και εδώ ακριβώς, έρχεται η άλλη πρωτοβουλία που ανέλαβα πριν από καιρό και που έχει τύχει αποδοχής από το Συμβούλιο και ελπίζω να το στηρίξουν, όταν έρθει η ώρα. Γιατί επιταχύναμε τους ρυθμούς για να ολοκληρωθεί η διαδικασία, ώστε να ιδρυθεί, να συσταθεί η Ευρωπαϊκή Συνοριοφυλακή και Ακτοφυλακή.

Ωστόσο, πέραν αυτών, το μεγάλο ερώτημα, για το που πάει η Ευρώπη, γιατί εκεί είναι το μεγάλο ζήτημα, η απάντηση είναι μία.

Και είναι απάντηση, που οφείλουμε να δώσουμε όλοι οι Ευρωπαϊκοί λαοί και οι πολιτικές ηγεσίες όλων των κρατών-μελών.

Αντί να υποταχθούμε στο φόβο ενός ενδεχόμενου brake down να ακολουθήσουμε πολιτικές breakthrough. Να βγούμε μπροστά από τις εξελίξεις.

Με άλλα λόγια, ευρωπαϊκές λύσεις και ευρωπαϊκές απαντήσεις στα κοινά ευρωπαϊκά μας προβλήματα.

Μπροστά στις προκλήσεις της εποχής καμία χώρα -και πρέπει να το γνωρίζουν αυτό οι ηγεσίες όλων των χωρών-  δεν θα μπορέσει να τα καταφέρει μόνη της.

Η ισχύς μας είναι η ίδια η ενότητά μας.

Και αυτόν το δρόμο, δείχνει η πολιτική που χαράζεται στις Βρυξέλλες.

Και αυτόν το δρόμο, ζητούν από εμάς, από τις εθνικές και ευρωπαϊκές ηγεσίες, οι πολίτες να ακολουθήσουμε.

Αυτές τις ώρες η Ευρώπη χρειάζεται ηγετικότητα, ευθύνη, θάρρος και αλληλεγγύη.

Ηγετικότητα, για να μπορέσει να αναμετρηθεί με την ιστορία και όχι με τις δημοσκοπήσεις.

Ευθύνη,  απέναντι στις υποχρεώσεις που έχουμε όλοι στο κοινό ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Θάρρος για να ξεπεράσουμε και να υπερνικήσουμε το φόβο και να τιμήσουμε την ανθρωπιστική κληρονομιά του πολιτισμού μας.

Αλληλεγγύη, γιατί εάν πιστέψουμε ότι οι μονομερείς δράσεις είναι πιο αποτελεσματικές από τις ευρωπαϊκές, τότε κατεδαφίζουμε το κοινό Ευρωπαϊκό μας σπίτι.

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η Ευρώπη μπορεί να μετατρέψει αυτήν την κρίση σε νέες δυνατότητες για να προχωρήσει μπροστά.

Δεν μπορεί αυτήν την στιγμή που ένας ευρωπαϊκός λαός αγωνίζεται για να στήσει δομές καταγραφής και φιλοξενίας μεταναστών και προσφύγων, κάποιοι άλλοι να υψώνουν φράκτες.

Η λύση είναι στην οργανωμένη και κοινή προστασία των εξωτερικών συνόρων.

Και επειδή μεγάλη συζήτηση γίνεται για τη ζώνη Schengen, το μεγαλύτερο επίτευγμα και το πιο χειροπιαστό παράδειγμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, οφείλουμε να το προστατέψουμε με κάθε τρόπο.

Επειδή ανήκω στη γενιά που κάποτε ταξίδευε στην Ευρώπη  και όταν επιστρέφαμε αλλάζαμε διαβατήριο από τις πολλές σφραγίδες και επειδή η νεότερη γενιά το θεωρεί αυτό δεδομένο, εμείς θα πρέπει να το διαφυλάξουμε με κάθε τρόπο.

Η επαναφορά συνοριακών ελέγχων είναι ένα νόμιμο δικαίωμα, το οποίο πολλές χώρες μπορούν να ασκήσουν. Το έχει κάνει πρώτα η Γερμανία, για λόγους εσωτερικής δημόσιας τάξης, για λόγους ασφάλειας. Αλλά αυτό, δεν μπορεί να γίνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Υπάρχει όμως μια τέτοια τάση, η οποία οδηγεί σε αμφισβήτηση αυτού του μεγάλου επιτεύγματος.

Μπορείτε εσείς να φαντασθείτε, ως Ευρωπαίοι πολίτες, αύριο το πρωί, να μην μπορείτε ελεύθερα να κινηθείτε από τη μία χώρα στην άλλη; Να μην μπορούν να προωθούνται οικονομικές, πολιτιστικές συνεργασίες, να κλείσουν τα σύνορα και να γυρίσουμε στην εποχή των ανταγωνισμών, των τριβών και των αντιπαραθέσεων;

Τον τελευταίο καιρό έκανα πολλά ταξίδια σε ευαίσθητες περιοχές της Ευρώπης. Είδα με ιδιαίτερη ανησυχία, ότι άρχισαν να αφυπνίζονται μνήμες του πρόσφατου παρελθόντος, και κυρίως στα Βόρεια Βαλκάνια, όπου εκεί τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα, με αφορμή πάλι το προσφυγικό. Αντιμετωπίζουν αυτούς τους ανθρώπους, με τρόπο που δεν συνάδει με τον κοινό πολιτισμό, πάνω στον οποίο φιλοδοξούμε να χτίσουμε το μέλλον της νέας μας μεγάλης πατρίδας, της Ευρώπης.

Πρέπει να προωθήσουμε άμεσα το πρόγραμμα της μετεγκατάστασης των 160.000 προσφύγων. Τα αποτελέσματα είναι πενιχρά.

Τα κράτη-μέλη συμφώνησαν για τη μετεγκατάσταση. Από τους 160.000, μέχρι στιγμής, μονάχα 800 έχουν μετακινηθεί και άλλες 1.000 θέσεις για τόσα άτομα ακόμα, από υποσχέσεις που δεν έχουν υλοποιηθεί.

Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχισθεί. Και γι΄ αυτό το λόγο, στα Συμβούλια που γίνονται και πίσω από τις κλειστές πόρτες, ο λόγος που αρθρώνεται δεν είναι ούτε τεχνοκρατικός, ούτε γραφειοκρατικός. Είναι αυστηρά πολιτικός, με ιστορικά χαρακτηριστικά.

Θέτουμε όλους προ των ευθυνών τους, αν θέλουμε να συνεχίζουμε να υπάρχουμε στο μέλλον ως Ευρώπη.

Και βέβαια τα θέματα ασφάλειας, είναι πολύ σημαντικά.

Η τρομοκρατία είναι ένα φαινόμενο, το οποίο πρέπει να αντιμετωπισθεί από κοινού απ΄ όλους.

Αυτό όμως τι προϋποθέτει; Εμπιστοσύνη. Και υπάρχει έλλειμμα εμπιστοσύνης, αυτήν την στιγμή, στους κόλπους της Ευρώπης.

Η ανταλλαγή πληροφοριών είναι πάρα πολύ φτωχή.

Προσπαθούμε, τον τελευταίο καιρό. Αναβαθμίσαμε το ρόλο της EUROPOL, συγκαλέσαμε συναντήσεις στις Βρυξέλλες και είπαμε ότι, αν αυτό δεν το αντιμετωπίσουμε από κοινού, δεν πρόκειται να υπάρξει λύση.

Θα σας πω ένα παράδειγμα. Οι τρομοκράτες  του Παρισιού είχαν εντοπισθεί. Είχαν καταγραφεί στη Λέρο. Διέσχισαν τρεις χώρες των Βαλκανίων και τέσσερα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κανείς δεν μπόρεσε να τους σταματήσει.

Μπορούμε ν’ αντιμετωπίσουμε την τρομοκρατία.

Αυτό όμως προϋποθέτει την εμβάθυνση των σχέσεων εμπιστοσύνης και βέβαια να εφαρμόσουμε πολιτικές ενσωμάτωσης, που θα χτυπήσουν στην ρίζα τους την ριζοσπαστικοποίηση.

Αυτοί που επιχειρούν να συνδέσουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες με την τρομοκρατία, κάνουν μεγάλο λάθος.

Όλοι οι δράστες των τρομοκρατικών ενεργειών στην Ευρώπη, ήταν γέννημα θρέμμα των χωρών, ενάντια των οποίων στράφηκαν.

ʼρα η πολιτική ένταξης έχει αποτύχει. Ένα μεγάλο ζήτημα, το οποίο πρέπει να δούμε από κοντά.

Σήμερα, για πρώτη φορά, ύστερα από πολύ καιρό, προωθείται και η εφαρμογή της εκεχειρίας στην Συρία. Να ευχηθούμε να πετύχει. Εγώ δεν κρύβω και δημόσια λέω, ότι αυτή η απρόσμενη εξέλιξη μιας προσπάθειας συνεννόησης Ρωσίας-Αμερικής είναι στη θετική κατεύθυνση. Διότι πολύ απλά, αν σταματήσει εκεί ο πόλεμος, ο εμφύλιος, θα έχουμε και άμεση θετική επίπτωση στο προσφυγικό ζήτημα.

Γιατί οι περισσότεροι που έρχονται κυρίως από την πλευρά της Ελλάδας, είναι πολιτικοί πρόσφυγες. Σε αντίθεση, με τη μεγάλη πλειοψηφία εκείνων που διέρχονται μέσω της Ιταλίας και είναι παράτυποι μετανάστες.

Εδώ πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι στην Ευρώπη. Ναι, σε εκείνους που δικαιούνται ειδική προστασία. Όχι, στους παράτυπους μετανάστες. Θα επιστρέφονται.

Αλλά για να επιστραφούν θα πρέπει να γυρίσουν πίσω και να εφαρμοσθούν, να τηρηθούν οι συμφωνίες επανεισδοχής, οι οποίες δεν τηρούνται.

Ταξίδεψα στο Πακιστάν, στο Μαρόκο και αλλού. Γύρισα πίσω με υποσχέσεις. Τίποτε δεν έγινε. Όταν ξεκίνησε η πρώτη προσπάθεια της Ελλάδας να στείλει πίσω 70 παράτυπους μετανάστες, το αεροπλάνο όταν απογειώθηκε, γύρισε πάλι πίσω, γιατί οι Πακιστανοί άλλαξαν γνώμη.

Έχουμε όμως εργαλεία στα χέρια μας, στην Ευρώπη. Διότι η Ευρώπη μπορεί να χρησιμοποιήσει ως μοχλό θέματα ανάπτυξης. Διαθέτει δισεκατομμύρια για την ανάπτυξη, την πρόοδο των χωρών και καλά κάνουμε. Αυτοί σαν αντάλλαγμα όμως, πρέπει να αντιληφθούν ότι έχουν ευθύνες απέναντι σε αυτήν την σχέση.

Και βέβαια για την Τουρκία. Χωρίς την Τουρκία δεν μπορεί να υπάρξει λύση. Είμαι από εκείνους που πάντα πίστευαν πως η χώρα μας έπρεπε να έχει καλύτερες σχέσεις, βεβαίως χωρίς παραχώρηση σε τίποτα των βασικών εθνικών μας θέσεων. Και το γνωρίζουν και οι γείτονές μας.

Αλλά τώρα, βρισκόμαστε όλοι αντιμέτωποι με τις ίδιες απειλές και με τις ίδιες προκλήσεις. Η Τουρκία, εκλήθη να συζητήσει με την Ευρώπη. Οι διαπραγματεύσεις πήραν καλό δρόμο. Το Σχέδιο Δράσης υιοθετήθηκε, πρέπει όμως και να εφαρμοσθεί.

Τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής δεν είναι ενθαρρυντικά. Είναι σε εξέλιξη αυτός ο διάλογος και αν η Τουρκία αποφασίσει να συνεργασθεί, γιατί και αυτή θέλει να έρθει πιο κοντά στην Ευρώπη, τότε θα δούμε να ελέγχονται οι προσφυγικές ροές.

Και απεδείχθη αυτό, κυρίες και κύριοι, μόλις πριν από λίγες ημέρες, όταν για μία εβδομάδα, δεν πέρασε ούτε ένας από την Τουρκία στα ελληνικά νησιά. Γιατί; Απλώς, δοκιμαζόταν το σύστημα.

Αφού λοιπόν μπορεί να δουλέψει και σε συνδυασμό και με το υπόλοιπο πακέτο της διαπραγμάτευσης, νομίζω ότι αυτό είναι μια θετική εξέλιξη.

Και βέβαια, για την ασφάλεια στην περιοχή.  Νομίζω, ότι η διοργάνωση μίας διεθνούς πρωτοβουλίας για την ανασυγκρότηση της περιοχής, πρέπει να ανήκει στην Ευρώπη και να φέρει την υπογραφή της.

Δεν θέλω να σας κουράσω πολύ, το αντικείμενο είναι πολύ μεγάλο, πολύ ευρύ. Έκρινα σκόπιμο να φωτίσω κάποιες από τις πτυχές αυτής της πολιτικής της Ευρώπης αλλά και να προβάλλω μερικές από εκείνες, που πρέπει ιδιαίτερα να προσέξουμε, αν θέλουμε να κρατήσουμε την Ευρώπη όρθια.

Είμαστε σε σταυροδρόμι.

Θα ήθελα, πριν κλείσω μιας και αυτές τις ημέρες κυριάρχησε και ένα άλλο μεγάλο ζήτημα στην Ευρώπη, να θυμίσω μια φράση ενός μεγάλου Ευρωπαίου ηγέτη, του Ουίνστον Τσώρτσιλ:

«Δεν μπορούμε να στοχεύσουμε σε τίποτε λιγότερο από την ένωση της Ευρώπης ως σύνολο, και προσβλέπουμε με σιγουριά στην ημέρα, όπου η Ένωση αυτή θα επιτευχθεί”.

Αυτά είπε τότε ο Τσώρτσιλ, σαν ένα μήνυμα στους συμπατριώτες του αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Εμείς, ας αδράξουμε την ευκαιρία που μας δίνουν οι κρίσεις για να επιταχύνουμε την πορεία προς αυτόν τον στόχο.

Η πολιτική της ολοκλήρωσης, που σε κάποια στιγμή επιβραδύνθηκε -για να μην πω ότι σταμάτησε, με την ολοκλήρωση της πολιτικής που τότε ξεκίνησε και που θα δημιουργήσει την ισχυρή ευρωπαϊκή και τη μεγάλη ομόσπονδη και ενωμένη Ευρώπη- πρέπει να είναι ο στόχος, που θα έχει ως βασικό θεμέλιο τις ανώτερες και ευγενείς αρχές και αξίες του ανθρωπισμού και της δημοκρατίας που γεννήθηκαν στον τόπο που σήμερα μας φιλοξενεί.

Ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, μετξύ των άλλων , ανέφερε ότι δεν μπορεί να γίνεται μια α λα καρτ επίκληση αρχών και δεσμεύσεων από μεμονωμένες ευρωπαϊκές χώρες και εξέφρασε την αντίθεσή του στον συντηρητισμό που υπάρχει στην Ευρώπη και στην άνοδο της ξενοφοβίας.
Η κ. Ντόρα Μπακογιάννη κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις ζητώντας άμεση αλλαγή του Δουβλίνου ΙΙ και κατήγγειλε κινήσεις, όπως αυτές της ομάδας Βίσεγκραντ, αλλά και τη μονομερή ενέργεια της Αυστρίας. Η κ. Μπακογιάννη τόνισε ευθέως ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση οφείλει να επικεντρωθεί στους πρόσφυγες καθώς δεν αντέχει τη διαχείριση των παράνομων μεταναστών. Σε αυτό το πλαίσιο ζήτησε από την Τουρκία να ξαναβάλει βίζα στις χώρες του Μαγκρέμπ προκειμένου να περιορισθεί η ροή οικονομικών μεταναστών που περνούν με 40 δολάρια από το Μαρόκο στην Τουρκία και από εκεί στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Αν όλα αυτά δεν γίνουν άμεσα στη Σύνοδο Ε.Ε. - Τουρκίας στις 7 Μαρτίου, «η Ευρώπη θα διαλυθεί».
Στη συνάντηση,στο ετήσιο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών  (Delfie Economic Forum ) εκτός  από το προσφυγικό και την οικονομία, συζητήθηκαν αρκετά επίκαιρα ζητήματα που απασχολούν την Ελλάδα, την Ευρώπη, αλλά και τον κόσμο, από τη διεθνή γεωπολιτική ισορροπία –ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασε η προοπτική δημιουργίας ανεξάρτητου κουρδικού κράτους– και τις προκλήσεις στην Αν. Μεσόγειο μέχρι θέματα θεσμών και δημοκρατίας.