Έφυγε απο κοντά μας ο επίτιμος Α Υπαρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Σπύρος Αντιστράτηγος ε.α

Αντιστράτηγος ε.α. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Σπύρος Α΄ υπαρχηγός ΕΛ.ΑΣ.
Έφυγε ένας λαμπρός Αξιωματικός, ένας υπέροχος άνθρωπος

Την πρώτη Φεβρουαρίου τρέχοντος έτους 2023, ύστερα από μια πολύ σύντομη περιπέτεια με την υγεία του, έφυγε από κοντά μας ο εν λόγω κατά πάντα συμπαθής και αξιαγάπητος Στρατηγός της Ελληνικής Αστυνομίας, ο Σπύρος ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ, από τη ΖΑΧΑΡΩ Ολυμπίας. Έφυγε απρόσμενα, έφυγε με το χαμόγελο στα χείλη, όπως είχε ζήσει όλη του τη ζωή.
Έφυγε συνοδευόμενος από τις εγκάρδιες ευχές για καλό παράδεισο εκ μέρους πολλών εκατοντάδων συναδέλφων, που τον είχαν γνωρίσει καθ’ όλα τα τριάντα πέντε χρόνια της υπηρεσιακής του σταδιοδρομίας. Αλλά και στον ιδιωτικό του βίο, μετά την αποστρατεία του, είχε συνεχίσει να είναι το ίδιο συμπαθής, το ίδιο αγαπητός από όλο το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο ζούσε (συνάδελφοι, συμπατριώτες, φίλοι). Ήταν άνθρωπος κοινωνικός, ευχάριστος. Παρά την προχωρημένη ηλικία του, ήταν πάντα παρών σε όλες τις επίσημες εκδηλώσεις του Σώματος, σε κάθε κοινωνική εκδήλωση, ατομική ή συλλογική. Ήταν άνθρωπος στο έπακρον δοτικός, εξυπηρετικός. Έδινε και την ψυχή του ακόμη, για να εξυπηρετήσει τον συνάδελφο, τον συνάνθρωπο, όπου του ήταν δυνατόν. Ήταν πάντα ειλικρινής και συνεπής στις υποσχέσεις του. Στη ζωή του είχε πάντα μόνο φίλους και ποτέ κανέναν εχθρό.
Στο άγγελμα του θανάτου του ακούσθηκαν μόνο καλά, μόνο επαινετικά λόγια γι’ αυτόν τον άριστο Αξιωματικό, τον υπέροχο άνθρωπο, τον ευλαβέστατο χριστιανό, τον έξοχο οικογενειάρχη, τον ειλικρινή φίλο, τον καλό συμπατριώτη. Για τον άνθρωπο του οποίου η πόρτα του Γραφείου ήταν πάντα ανοιχτή για όποιον είχε ζητήσει τη βοήθειά του, κατά τη διάρκεια της μακράς υπηρεσιακής του διαδρομής.
Καθ’ όλα τα χρόνια του υπηρεσιακού του βίου διοίκησε μεγάλες υπηρεσιακές μονάδες του Σώματος, μάχιμες και επιτελικές, πάντα με απόλυτη επιτυχία.
Διέδραμε όλες τις υπηρεσιακές βαθμίδες του Σώματος της Ελληνικής Αστυνομίας, μέχρι τον ύψιστο βαθμό, κρινόμενος πάντα κατ’ απόλυτη εκλογή, χωρίς ποτέ να προσφύγει σε οποιοδήποτε πλάγιο μέσον. Στηριζόταν πάντα στην εργατικότητά του, στις δυνάμεις του.
Στους μεγάλους ιεραρχικά βαθμούς υπηρέτησε στα ΓΙΑΝΝΕΝΑ, ως Ανώτερος τότε Διοικητικής Ηπείρου, στην τρίτη Επιθεώρηση της τότε χωροφυλακής, ως Επιθεωρητής και τέλος ως Αος υπαρχηγός του ενοποιημένου πλέον Σώματος της Ελληνικής Αστυνομίας, στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (τότε Δημοσίας Τάξεως).
Προσωπικά, είχα την εύνοια της τύχης, αλλά και την εξαιρετική τιμή, να διατελέσω υπασπιστής του για πέντε περίπου συνολικά χρόνια. Καθ’ όλα αυτά τα χρόνια, που βρεθήκαμε υπηρεσιακά μαζί, υπήρξε ο καλύτερος δάσκαλος της ζωής μου. Οφείλω πολλά σ’ αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο, σ’ αυτόν τον άξιο ηγέτη. Με δίδαξε τρόπο διοικήσεως, με δίδαξε επαγγελματισμό. Μα πάνω απ’ όλα, με δίδαξε ανθρωπιά, σεμνότητα, ταπεινότητα, καθαρότητα, ευγένεια, εξυπηρετικότητα, ειλικρίνεια. Ακόμη και με την προσωπική του ζωή, με την εμφάνισή του, με τη συμπεριφορά του σε δίδασκε αυτός ο άνθρωπος. Λιτοδίαιτος, λιπόσαρκος, απλοϊκός, κοινωνικός, ευχάριστος, «γλεντζές», δεινός χορευτής, κυρίως στο τσάμικο. Στην ΚΑΛΑΜΑΤΑ όπου υπηρέτησε σαν κατώτερος Αξιωματικός, όπως επίσης και στα ΤΡΙΚΑΛΑ, πολύς κόσμος διατηρεί ακόμη στη μνήμη του, στην καρδιά του την εικόνα του αυτή.
Όσα χρόνια υπηρέτησα ως υπασπιστής του, κυρίως κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα, που είχε διατελέσει Αος υπαρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας, στον οποίο υπήγοντο οι υποθέσεις όλου του προσωπικού του Σώματος, η πόρτα του Γραφείου μας ήταν ορθάνοιχτη για όποιον ζητούσε τη βοήθειά του. Εκεί θα εύρισκε κατανόηση, συμπαράσταση, εξυπηρέτηση, ανθρωπιά. Θα εύρισκε έναν καλό λόγο, μια καρέκλα να καθήσει, ένα καφεδάκι, ένα νεράκι. Αυτές ήσαν οι ρητές εντολές του αείμνηστου πλέον Στρατηγού.
Η προσωπικότητα, το μεγαλείο ψυχής αυτού του υπέροχου ανθρώπου προκύπτει ενδεικτικά και από το περιεχόμενο της αποχαιρετιστήριας εγκυκλίου που απηύθυνε προς όλες τις υπηρεσίες του Σώματος, κατά την ημέρα της αποστρατείας του, της οποίας παρατίθεται ένα μικρό μόνο μέρος. Εκεί μεταξύ των άλλων σημειώνει: «... η συγκίνηση που φυσιολογικά νοιώθει κάθε εργαζόμενος, όταν μεταπίπτει στον ιδιωτικό του βίο, μετριάζεται εάν πιστεύει ότι, κατά τη διάρκεια του υπηρεσιακού του βίου υπήρξε απόλυτα συνεπής με τη συνείδησή του. Όταν πιστεύει συνειδητά, ότι ποτέ δεν αδίκησε άνθρωπο και ότι συμπαραστάθηκε ενεργά και ολόψυχα σε κάθε αδικημένο. Όταν δεν συκοφάντησε συνάδελφο, όταν δεν εξήλθε ποτέ από τα όρια που επιβάλλει η ευγενής άμιλλα και δεν χρησιμοποίησε ποτέ την αποτυχία του συναδέλφου του σαν δική του επιτυχία ή τον πόνο του σαν δική του χαρά. Με αυτές τις αρχές επολιτεύθηκα καθ’ όλη τη διάρκεια του υπηρεσιακού μου βίου. Η πόρτα του Γραφείου μου ήταν πάντα ανοιχτή για οποιονδήποτε συνάδελφο ή πολίτη ευρέθη στην ανάγκη να ζητήσει τη βοήθειά μου. Πιστεύω ακράδαντα ότι ο σημερινός μας κόσμος έχει πιο πολύ ανάγκη από πραγματικούς ανθρώπους και όχι από αξιώματα...».
Πόσο αλήθεια σωστά, πόσο ανθρώπινα είναι τα λίγα αυτά λόγια του αείμνηστου του Στρατηγού Σπύρου ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ. Η τότε εγκύκλιός του θα ήταν χρήσιμο να διδάσκεται σε όλες τις παραγωγικές και επιμορφωτικές Σχολές της Ελληνικής Αστυνομίας, για τα τόσο πολλά διδάγματα που βγαίνουν μετά από το περιεχόμενό της.
Έφυγε «φτωχός» αλλά τιμημένος, απολαμβάνοντας τον σεβασμό και την εκτίμηση εκ μέρους όλων όσοι τον είχαν γνωρίσει.
Έφυγε μέσα από ένα ζεστό οικογενειακό περιβάλλον, από το οποίο λατρευόταν και το οποίο του συμπαραστάθηκε μέχρι την τελευταία του στιγμή. Την εξαίρετη και αφοσιωμένη σύζυγό του την ΕΙΡΗΝΗ, η οποία, όταν έβγαινε από το σπίτι για να πάει στη δουλειά του, στεκόταν στην πόρτα και σταύρωνε τη στράτα του. Τα δύο υπέροχα παιδιά του, τον ΚΩΣΤΑ και τη ΦΩΦΩ, πλήρως αποκατεστημένα, τα δύο χαριτωμένα εγγονάκια του, που του είχαν χαρίσει, τους λοιπούς συγγενείς και φίλους.
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ αείμνηστε Στρατηγέ. Ελαφρύ το χώμα της ΑΤΤΙΚΗΣ Γης που σε σκέπασε. Θα σε θυμόμαστε για πάντα.

Καλαμάτα 28/2/2023
Ο άλλοτε υπασπιστής σου
Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος
Αντιστράτηγος ΕΛ.ΑΣ. ε.α.