ANOIKEIA "EΠΙΘΕΣΗ" ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

H Πανελλήνια Ομοσπονδία Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας (Π.Ο.Α.Σ.Α.), με αφορμή την απόφαση του Σ τ Ε για την αντισυνταγματικότητα του Νόμου ΠΑΠΑ για τις τηλεοπτικές άδειες, ανακοινώνει τα παρακάτω:

 

Η Κυβέρνηση με τις δηλώσεις της για την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ, έδειξε αμετροέπεια, αλαζονική  συμπεριφορά και έλλειψη σεβασμού στο θεσμό της δικαιοσύνης,  γιατί το Συμβούλιο της Επικρατείας ανήκει στη δικαστική λειτουργία, η οποία, κατά το άρθρο 1 παρ. 3 του Συντάγματος, πηγάζει από το λαό και ασκείται όπως ορίζει το Σύνταγμα. Αποστολή του Συμβουλίου της Επικρατείας είναι ο έλεγχος νομιμότητας των διοικητικών πράξεων και μέσω  αυτής ο έλεγχος συνταγματικότητας των νόμων, κατόπιν αιτημάτων παροχής δικαστικής προστασίας. Το Συμβούλιο της Επικρατείας, από της συστάσεώς έχει δημιουργήσει μια μακρά παράδοση  ως θεματοφύλακας του Κράτους Δικαίου και των δικαιωμάτων του ανθρώπου, τηρώντας τη θεμελιώδη αρχή της διάκρισης των εξουσιών, απαρτιζόμενο από λειτουργούς που διακρίνονται για την υψηλή επιστημονική κατάρτιση και το ελεύθερο και ανεξάρτητο φρόνημά τους.

 

Οι δηλώσεις της Κυβέρνησης, δεν αποτελούν προϊόν καλόπιστης κριτικής, αλλά προσπάθεια χειραγώγησης της δικαιοσύνης και  δημιουργούν έντονο προβληματισμό, γιατί γίνονται σε μια συγκυρία όπου τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, κάτω από τη «δαμόκλεια σπάθη» των μνημονίων, συνεχώς συρρικνώνονται και οι πολίτες αισθάνονται κάθε μέρα και πιο απροστάτευτοι απέναντι στις κυβερνητικές πολιτικές και νομοθετικές παρεμβάσεις, που «πόρρω» απέχουν από τις βασικές αρχές του κράτους δικαίου και της αναλογικής κατανομής των βαρών.

 

Οι φορείς της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας δεν έχουν «την έξωθεν καλή μαρτυρία» για να στρέφονται κατά της  δικαστικής εξουσίας, όταν έχουν την κύρια ευθύνη, τόσο  για την δημιουργία της κρίσης, όσο και την έξοδο από αυτή, αφού αρνούνται πεισματικά να δουν τα πραγματικά αίτια για τις παθογένειες που μας «παρέδωσαν» στα μνημόνια και να κάνουν τις ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος για να βγούμε από αυτά.

 

Να θυμίσουμε  για του λόγου το αληθές ότι ακόμα διατηρείται σε ισχύ  η προκλητική για το κοινό αίσθημα ρύθμιση της παρ. 1 του άρθρ. 86 του Συντάγματος, που ορίζει ότι μόνο η Βουλή έχει το δικαίωμα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν, ή διετέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης, ή Υφυπουργοί για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, όπως νόμος ορίζει. Επίσης διατηρείται σε ισχύ ακόμα ο νόμος περί «μη» ευθύνης Υπουργών, παρότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις δεσμεύτηκαν επανειλημμένα να τον αλλάξουν. Καλά κρατεί  η αδιαφάνεια και η έλλειψη «λογοδοσίας» για τα οικονομικά των πολιτικών κομμάτων, αλλά και οι ασυλίες και τα προνόμια των βουλευτών, όπως και ο μεγάλος αριθμός αυτών.

 

Να θυμίσουμε ότι πολλές φορές  ακούσαμε στη Βουλή  για σύσταση Εξεταστικών Επιτροπών, οι οποίες, αν κρίνουμε από τα ανύπαρκτα μέχρι σήμερα αποτελέσματα, αποτελούν τον ασφαλέστερο τρόπο συγκάλυψης και όχι αποκάλυψης της αλήθειας. Να θυμίσουμε  ότι αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων, που αποφαίνονται  για την αντισυνταγματικότητα  νόμων, μένουν στο περιθώριο, χωρίς να εφαρμόζονται από την Κυβέρνηση.

 

Το πολιτικό σύστημα, φαίνεται ότι αυτοεξυπηρετείται και αλληλοκαλύπτεται, δίχως να ενδιαφέρεται για τις θεσμικές αλλαγές που θα κτυπήσουν τη φοροαποφυγή - φοροδιαφυγή, τη  διαπλοκή, τη γραφειοκρατία, το  λαθρεμπόριο, την συντεχνιακή αντίληψη, την αναξιοκρατία, τις  εξωχώριες εταιρείες, το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος κ. ο .κ.  Για αυτό  δε γίνονται οι μεγάλες συνταγματικές και λοιπές θεσμικές  τομές που έχει ανάγκη ο τόπος μας για να  σπάσει το απόστημα της διαπλοκής και διαφθοράς, να διαλύσει τον παρασιτισμό και  τον «προστατευτισμό» και δώσει ένα μήνυμα ελπίδας ότι επιτέλους κάτι πάει να αλλάξει. Η διολίσθηση μεγάλων κοινωνικών ομάδων στο οικονομικό περιθώριο, η ανεργία, η βίαιη διάλυση της μεσαίας τάξης, η μεταφορά όλων των βαρών στους μισθωτούς και συνταξιούχους, αποτελεί ακόμα και σήμερα, πολιτική επιλογή για να μη θιγεί το «status» της διαφθοράς.

 

Σε αυτό το πλαίσιο είναι  επικίνδυνη οποιαδήποτε επίθεση εις βάρος της ισότιμης και ισόκυρης  εξουσίας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, που είναι η   ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Είναι επικίνδυνη οποιαδήποτε προσπάθεια, υπονόμευσης,  ποδηγέτησης και υποταγής της δικαιοσύνης στην εκτελεστική εξουσία. Αλλοίμονο εάν αλλοιωθεί η βασική και θεμελιώδης υποχρέωση των Δικαστών  να κρίνουν τις υποθέσεις με βάση το Σύνταγμα, χωρίς να υπολογίζουν σκοπιμότητες και πολιτικές επιδιώξεις. Τότε θα καταρρεύσει και το τελευταίο «οχυρό» της δημοκρατικής λειτουργίας.