Υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας . 'Αρθρο του Νικήτα Καλογιαννάκη
Ο Ελ. Βενιζέλος ιδρυτής του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας μας ομιλών ενώπιόν του την 17ην Μαΐου 1929 , έλεγε και προέτρεπε τα μέλη του να ακυρώνουν κάθε παράνομη πράξη της διοικήσεως.
«Εάν τυχόν ηθέλητε ακυρώσει και την σοβαροτέραν έτι πράξιν της κυβερνήσεως, δεν θα δυσφορήσω, αλλά πρώτος εγώ θα σας συγχαρώ. Διότι θέλω κάθε πολίτης, ακόμη και ο πλέον ανυπεράσπιστος αγρότης εις τας εσχατιάς του κράτους, να δύναται να είπει προς την Διοίκησιν, που τον αδικεί, την φράσιν του μυλωνά του Πότσδαμ: “Υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας!»
Η πνευματική πατρότητα της ιστορικής φράσης ανήκει εις τον ταπεινόν πλην ιστορικόν μυλωνάν του Πότσδαμ.
Το επεισόδιο της αντιδικίας μεταξύ μυλωνά της Πρωσίας και του αυταρχικού Βασιλέως Φρειδερίκου του Β΄, αναφέρει ο καθηγητής του Διοικητικού Δικαίου Γέλινεκ εις το περισπούδαστον σύγγραμμά του.
Η διένεξη έχει ως εξής:
Ο Βασιλεύς της Πρωσίας ηθέλησε να ανοικοδομήσει μεγαλοπρεπές ανάκτορον – το Σαν Σουσί– κατ’ απομίμηση των Βερσαλιών. Την ανέγερση όμως τούτου εμπόδιζε ένας ανεμόμυλος, ο οποίος ευρίσκετο εις την προς ανοικοδόμηση περιοχήν που ανήκε κατά κυριότητα εις τον εκ του Πότσδαμ μυλωνάν. Ο μυλωνάς αντιτάχθηκε σθεναρώς και ευψύχως εις την παράνομη και αυθαίρετη ενέργεια του ισχυρού μονάρχη ο οποίος ήθελε την κατεδάφιση του ανεμομύλου. Ο Βασιλιάς τότε τον απείλησε και ο μυλωνάς του απήντησε διά της ιστορικής, έκτοτε φράσεως:
«Υπάρχουν δικασταί εις το Βερολίνον!»
Παρά το γεγονός ότι στην χώρα μας η δημοκρατία έχει αποκατασταθεί εδώ και πολλά έτη, εντούτοις το πελατειακό κράτος ζει και βασιλεύει με αποτέλεσμα ο πολίτης να νιώθει συχνά ανίσχυρος απέναντι στους πολιτικούς που νομοθετούν για να εξυπηρετήσουν οργανωμένες μειοψηφίες και συντεχνίες, με αντάλλαγμα φυσικά την ψήφο τους, με νομικές διατάξεις που καταστρατηγούν την συνταγματική νομιμότητα και μας γυρνάνε πίσω σε απολυταρχικά καθεστώτα, με συνέπεια ο πολίτης να γίνεται πελάτης και ο πολιτικός έμπορος ελπίδας, ιδίως όσο αυτό την αγορά εργασίας τόσο στον δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, με συνέπεια αν δεν κάνεις δήλωση υποταγής, εάν δεν εγγραφείς από μικρός σε κάποιο κόμμα, αν δεν γίνεις τυφλός οπαδός, από την άκρα αριστερά έως και την άκρα δεξιά, τότε δεν έχεις καμιά ελπίδα για επαγγελματική αποκατάσταση στην Ελλάδα του σήμερα.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια το «άνθος της φυλής», οι αριστούχοι νέοι μας, ελεύθεροι στο πνεύμα, έχουν εγκαταλείψει κατά χιλιάδες την πατρίδα μας, απογοητευμένοι πλήρως από την αναζήτηση απασχόλησης μιας και όλες οι πόρτες ήταν κλειστές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα , έκφραση του πελατειακού κράτους, είναι η θέσπιση το 2018 της φωτογραφικής νομοθετικής διάταξης της «Ειδικής Εμπειρίας» μιας και δεν υπήρχε κανένας άλλος τρόπος μονιμοποίησης των συμβασιούχων με ΣΟΧ καθώς αυτό ερχόταν σε σύγκρουση με το άρθρο 103 παρ. 8 του Συντάγματος, για τις προσλήψεις τακτικού προσωπικού στην αρχή στους Δήμους, στην συνέχεια στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και τέλος στο Πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», των Δήμων της χώρας.
Όλοι διαβεβαίωναν όλους ότι θα διορίζονταν μόνον οι έχοντες ειδική εμπειρία και μόνον αυτοί. Όμως γνωρίζοντας την καταφανή αντισυνταγματικότητα της προκήρυξης 4Κ/2022 για το Πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», κατέθεσα αίτηση ακύρωσής της ενώπιον του ΣτΕ, ως πληρεξούσιος δικηγόρος, ενός κοινωνικού λειτουργού, εμού του ιδίου που δήλωσα υποψήφιος για καθαρά συμβολικούς λόγους, μιας βοηθού νοσηλεύτριας και μιας υποψήφιας οικογενειακής βοηθού.
Η ανωτέρω αίτηση ακύρωσής μας, αφορούσε την προκήρυξη 4Κ/2020, για την πλήρωση με σειρά προτεραιότητας δύο χιλιάδων εννιακοσίων εννέα (2.909) θέσεων τακτικού προσωπικού Πανεπιστημιακής, Τεχνολογικής, Δευτεροβάθμιας και Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης σε Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) α΄ βαθμού (τ. Α.Σ.Ε.Π. 15/18.5.2020), κατά το μέρος που με αυτήν προβλέπονταν, κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 91 παρ. 3 του ν. 4583/2018 (Α΄ 212), ότι για τις προκηρυσσόμενες θέσεις για την πλήρωση των οποίων η εμπειρία δεν λαμβάνεται υπόψη ως κριτήριο κατάταξης, λαμβάνεται, κατ’ εξαίρεση, υπόψη η «ειδική εμπειρία» που έχει αποκτηθεί από προσωπικό που έχει εργαστεί στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου στους οικείους Ο.Τ.Α. και μοριοδοτείται με δεκαεπτά (17) μονάδες ανά μήνα με ανώτατο όριο τους ογδόντα τέσσερις (84) μήνες.
Στις 5 Μαΐου 2022 και στο ακροατήριο του Γ Τμήματος ΣτΕ , συζητήθηκε η από 7 Ιουλίου 2020 αίτηση ακύρωσής μας κατά των:
1. Ανώτατου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (Α.Σ.Ε.Π.),
2. Υπουργού Εσωτερικών,
και
3.κατά 15 παρεμβαινόντων πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών σωματείων και 88 εργαζομένων, με ΣΟΧ στο Πρόγραμμα Βοήθεια στο σπίτι.
Ειδικότερα ζητήσαμε από το ΣτΕ, την ακύρωση της 4Κ/2020/13.5.2020 προκήρυξης του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (Α.Σ.Ε.Π.) για την πλήρωση με σειρά προτεραιότητας δύο χιλιάδων εννιακοσίων εννέα (2.909) θέσεων τακτικού προσωπικού Πανεπιστημιακής, Τεχνολογικής, Δευτεροβάθμιας και Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης σε Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) α΄ βαθμού (τ. Α.Σ.Ε.Π. 15/18.5.2020), κατά το μέρος που με αυτήν προβλέπεται, κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 91 παρ. 3 του ν. 4583/2018 (Α΄ 212), ότι για τις προκηρυσσόμενες θέσεις για την πλήρωση των οποίων η εμπειρία δεν λαμβάνεται υπόψη ως κριτήριο κατάταξης, λαμβάνεται, κατ’ εξαίρεση, υπόψη η «ειδική εμπειρία» που έχει αποκτηθεί από προσωπικό που έχει εργαστεί στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου στους οικείους Ο.Τ.Α. και μοριοδοτείται με δεκαεπτά (17) μονάδες ανά μήνα με ανώτατο όριο τους ογδόντα τέσσερις (84) μήνες.
Η αίτησή μας έγινε δεκτή και έτσι ακυρώθηκε η προκήρυξη 4Κ/2019, σύμφωνα με την δημοσιευθείσα 1548/20-07-2022 απόφαση του ΣτΕ, για το Πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι των Δήμων, καθώς παραβιάστηκαν, οι αρχές της ισότητας, των ίσων ευκαιριών και η ίση πρόσβαση στις δημόσιες θέσεις, τις οποίες καθιερώνει το άρθρο 4 παρ. 1 και 4 του Συντάγματος, αποτελούν συνταγματικό κανόνα που επιβάλλει την ομοιόμορφη μεταχείριση των προσώπων που τελούν υπό τις αυτές ή παρόμοιες συνθήκες. Ο κανόνας αυτός δεσμεύει τα συντεταγμένα όργανα της Πολιτείας και ειδικότερα, τόσο τον κοινό νομοθέτη, όσο και την Διοίκηση όταν θεσπίζει κανονιστικές ρυθμίσεις. Η παραβίαση των συνταγματικών αυτών αρχών ελέγχεται δικαστικώς, ώστε να διασφαλίζεται η πραγμάτωση του κράτους δικαίου και η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας εκάστου με ίσους όρους.
Περαιτέρω, η αρχή της αξιοκρατίας, η οποία απορρέει από το άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος, υπαγορεύει, η πρόσβαση σε δημόσιες θέσεις και αξιώματα να γίνεται με κριτήρια που συνάπτονται με την προσωπική αξία και ικανότητα των ενδιαφερομένων για την κατάληψή τους.
Συγκεκριμένα έγινε δεκτή η αίτησή μας και ακυρώθηκε η 4Κ/2020/13.5.2020 προκήρυξη του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού, κατά το μέρος που προβλέπει ότι η «ειδική εμπειρία», κατ’ άρθρο 91 του ν. 4583/2018, όσων υποψηφίων έχουν απασχοληθεί σε αντίστοιχες με τις προκηρυχθείσες θέσεις παροχής υπηρεσιών κατ’ οίκον φροντίδας ή κατ’ οίκον νοσηλείας ηλικιωμένων ανασφάλιστων, ΑμεΑ και οικονομικά αδυνάμων πολιτών, στους οικείους Ο.Τ.Α. ή σε νομικά πρόσωπα των οικείων Ο.Τ.Α., ή σε νομικά πρόσωπα που είχαν συμβληθεί με την ΕΕΤΑΑ Α.Ε. κατά τα έτη 2011 ή 2012 για την παροχή των υπηρεσιών του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» στη χωρική περιφέρεια των οικείων Ο.Τ.Α., λαμβάνεται υπόψη και για τις θέσεις για τις οποίες η εμπειρία δεν λαμβάνεται υπόψη ως κριτήριο κατάταξης.
Με την ακύρωση της ανωτέρω προκήρυξης δικαιώθηκαν μαζί με εμάς τους τρείς και άλλοι 1073 υποψήφιοι, νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας, αριστούχοι πτυχιούχοι για τις κατηγορίες ΠΕ,ΤΕ και ΔΕ, με δύο και τρία πτυχία, μεταπτυχικά και διδακτορικά καθώς και με δυο και τρείς ξένες γλώσσες. Επίσης για την κατηγορία ΥΕ δικαιώθηκαν άτομα άνεργα και γονείς με 6,7 και 8 παιδιά που είχαν παραληφθεί καθώς διορίστηκαν άτομα εργαζόμενοι με ΣΟΧ στο Βοήθεια στο σπίτι, με μηδενικά μόρια, αν τους αφαιρούσαμε την ειδική εμπειρία και μάλιστα στην κατηγορία μας χωρίς εμπειρία.
Μετά την ανακοίνωση της δημοσίευσης σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος συντάχθηκε με τον πλευρό εκείνων των εργαζομένων στο Βοήθεια στο σπίτι με Συμβάσεις Ορισμένου Χρόνου που διορίστηκαν με τρόπο παράνομο και αντισυνταγματικό, οι οποίοι κατέβηκαν σε πανελλαδική απεργία διαμαρτυρία στην Αθήνα για τη απόφαση του ΣτΕ, λέγοντας δημόσια οι εκπρόσωποί τους ότι εμείς, οι αιτούντες, επικαλούμαστε κριτήρια, κανόνες και νόμους ενώ εκείνοι έχουν τον δικό τους νόμο, έγιναν ερωτήσεις συμπαράστασης στην Βουλή από όλα τα κόμματα προς τον Υπουργό Εσωτερικών κύριο Βορίδη, έγιναν ψηφίσματα από πολλά δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια στην χώρα, την ΚΕΔΕ κλπ, που θίχθηκαν προφανώς από την δημοσίευση αυτής της αποφάσεως του ΣτΕ, όμως κανείς τους δεν αναφέρθηκε ότι οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι με ΣΟΧ, δεν πληρούσαν τα κριτήρια που απαιτούσε η προκήρυξη 4Κ/2020 ,μετά την ακύρωσή της από το ΣτΕ, τα αναγκαία μόρια δηλαδή μετά την αφαίρεση την πριμοδότηση της ειδικής εμπειρίας, εκείνα που θα ήταν ικανά για τον διορισμό τους και σε σύγκριση φυσικά με τους υπόλοιπους 75.000 συνυποψηφίους τους, που υπερτερούσαν κατά πολύ.
Στην ανωτέρω προκήρυξη 4κ/2020 παρότι ως προανέφερα ήταν 78 χιλιάδες υποψήφιοι για 2909 θέσεις, δυστυχώς ήμουν ο μόνος δικηγόρος που κατέθεσα την μοναδική αίτηση ακύρωσης με τρείς αιτούντες και όμως δικαιωθήκαμε έστω και τρείς, ακυρώνοντας μια αντισυνταγματική προκήρυξη που σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος υπερψήφισε την σχετική νομοθετική διάταξη, προκήρυξη που στήριξε αλλά και που ακόμα παρά την ακύρωσή της συνεχίζει να στηρίζει, « το δίκαιο» των εργαζομένων με ΣΟΧ , που αντισυνταγματικώς διορίστηκαν από το ΑΣΕΠ, κατά παράβαση κάθε έννοιας κοινωνικής δικαιοσύνης και ίσων ευκαιριών σε όλους.
Δεν είναι τυχαίο ότι είμασταν μόνον τρείς οι αιτούντες, και μία αίτηση ακύρωσης ενώ οι θιγόμενοι ήταν 75.000. Δυστυχώς το πολιτικό προσωπικό σκοπίμως και συχνά δόλια, αποθαρρύνει τους πολίτες να προσφεύγουν στην δικαιοσύνη, παρά τις συχνές και καταφανείς αδικίες που υφίστανται και που το ίδιο τους επιβάλλει, χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα είναι το γεγονός ότι πολλοί υπουργοί διαχρονικά παρότρυναν δημόσια, τους συνταξιούχους να μην προσφεύγουν στα δικαστήρια για τις αντισυνταγματικές περικοπές των συντάξεων τους, εμφανιζόμενοι ως οι μοναδικοί σωτήρες τους, γενικότερα έχει εντέχνως καλλιεργηθεί από τα συστημικά ΜΜΕ, ένα κλίμα αδράνειας, παραίτησης από κάθε δικαστική και άλλης μορφής διεκδίκηση των έννομων δικαιωμάτων και συμφερόντων των αδικουμένων πολιτών και έχει εμπεδωθεί η αίσθηση της αποκλειστικότητας της επίλυσης των προβλημάτων των πολιτών από την πολιτική εξουσία και τους πολιτικούς, που έχουν μετατρέψει τα πολιτικά τους γραφεία σε γραφεία νομικών συμβούλων και συμβούλων εργασίας, και δεν τους προτρέπει επ’ ουδενί να απευθύνονται στην αδέκαστη δικαιοσύνη, η οποία λειτουργεί και το λέω μετά βεβαιότητας, αθόρυβα έστω και αργά, πλην όμως αποτελεσματικά, οι δε αποφάσεις της είναι απολύτως δεσμευτικές και για τους πολιτικούς αλλά και για την δημόσια διοίκηση, είτε το θέλουν είτε όχι, βάσει της αρχής της διάκρισης των λειτουργιών του δημοκρατικού πολιτεύματός μας.
Τέλος κλείνοντας θα ήθελα να υπενθυμίσω τη ιστορική ρήση του ανακριτή Σαρτζετάκη όταν πιεζόταν να μην εφαρμόσει τον νόμο, το έτος 1963, ο οποίος δεν το ’βαλε στα πόδια αλλά ανέκραξε: «Θα υπάρξει Δικαιοσύνη και θα πεθάνει το έγκλημα».
Να ένα όμορφο υπόδειγμα μίμησης προς όλους, αλλά και συγχρόνως μια προειδοποίηση την οποία πρέπει να λάβουν πολύ σοβαρά οι επίδοξοι καταπατητές της συνταγματικής νομιμότητας και του κράτους δικαίου, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, καθώς όπως αναφέρθηκα και στην αρχή:
« Υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας….»
Ο Νικήτας Καλογιαννάκης είναι Αστυν. Δ/ντής ε.α, Α΄ Αντιπρόεδρος και νομικός σύμβουλος ΠΟΑΣΑ, δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω- Οικονομολόγος και Κοινωνικός Λειτουργός.